عارف شریفی صرخه سید جاسم ساعدی، نماینده ۵ دوره مجلس، می‌گوید من مجوز احداث بیمارستان جدید شوش را در اواخر دهه ۸۰ گرفتم اما ۲ نماینده بعدی نتوانستند این پروژه را تکمیل کنند، سید راضی نوری، نماینده ۲ دوره مجلس نیز معتقد است بیمارستان جدید تنها یک پروژه مرده و بی‌نفس بود و او آن را احیا کرد و تا احداث کامل اسکلت پیش برد، محمد کعب‌عمیر نماینده کنونی مجلس نیز تصریح می‌کند که این پروژه پیشرفت چندانی نداشت و او بود که توانست اعتباراتی برای بیمارستان جدید جذب کند و روند ساخت را بهبود ببخشد. این در حالیست که از دوران سید جاسم ساعدی تا محمد کعب‌عمیر، تقریبا هیچ تختی به سرانه تخت بیمارستانی شوش اضافه نشده است البته به جز معدود تخت‌هایی که در اتاق عمل و دو بخش و اورژانس توسعه‌یافته بیمارستان نظام مافی قرار داده شده که اصلا نمی‌توان آن را در سرانه تخت بیمارستانی که معمولا با ایجاد زیرساخت‌های مشخص تعریف می‌شود، توجیه کرد. دعوای این ۳ نماینده اسبق، سابق و کنونی بر سر پروژه بیمارستان در حالی است، که در مدت زمان ۳۲ سال نمایندگی‌شان، سرانه تخت بیمارستانی و زیرساخت‌های درمانی در دزفول متحول شده است. در اندیمشک نیز علاوه بر بیمارستان متحول‌شده امام علی ( ع )، بیمارستان ۳۲ تختخوابی امام رضا (ع) هم در سال ۱۴۰۰ افتتاح و به بهره‌برداری رسید و همچنین بیمارستان ۱۰۰ تخت‌خواب دیگری به نام امام‌رضا ( ع ) نیز در دست احداث است تا در مجموع، اندیمشک به ۳ بیمارستان مجهز شود. در دزفول نیز سرانه تخت بیمارستانی به شکل شگفت‌انگیزی افزایش یافته است و با احداث چند بیمارستان بزرگ و تخصصی، این شهرستان به مرکز درمانی شمال خوزستان تبدیل شده و از این جهت توانسته از شوش و بسیاری شهرستان‌های دیگر سبقت بگیرد. بنابراین دعوای سیاسیون شوش بر سر پروژه‌ای که بیش از ۱۴ سال از زمان اخذ مجوز آن می‌گذرد و تاکنون به بهره‌برداری هم نرسیده و نیمه‌تمام باقی مانده است، نمی‌تواند آش دهن‌سوزی برای این ۳ داوطلب برای انتخابات باشد، وقتی وضعیت شوش از نظر دوره زمانی، موقعیت و عملکرد را در برابر وضعیت در حال توسعه دیگر شهرستان‌ها قرار دهیم، معادلات روشن‌تر خواهد شد.
انتهای پیام/
