به گزارش پایگاه خبری صدای جریده، وقتی کسی به شدت عصبانی می شود و اختیار اعمالش را از دست می دهند اصطلاحا می گوییم فلانی از کوره در رفته است اما این ضرب المثل قدیمی فارسی از کجا آمده و ریشه آن چیست؟
می‌گویند که در کوره آهنگری، سنگ آهن را در کوره می گذاشتند و گرمای کوره را آرام آرام زیاد می کردند تا آهن به تدریج ذوب شود و از آن آهن مذاب برای ساختن ابزار و وسایل زندگی استفاده می‌کنند.
اگر آهنگر موقع کار بی دقتی می کرد و درجه حرارت کوره را یکدفعه خیلی بالا می برد آهن ناگهان گداخته می شد و با صدایی شدید شبیه به انفجار از کوره به بیرون پرتاب می شد و اصلاحا می گفتند از کوره در رفت.
علت هم این است که آهن این خاصیت را دارد که اگر در معرض گرما و حرارت بالا قرار بگیرد، سخت گداخته می‌شود و با صدای مهیبی منفجر می‌شود و از «کوره در می‌روند» به این معنا که از کوره به بیرون پرتاب می‌شوند.
از همین روست که این ضرب المثل از شغل آهنگری گرفته شد و کاربرد عام پیدا کرد و از گذشته تاکنون برای افرادی که عصبی‌مزاج هستند و در برابر برخی اتفاقات چنان خشمگین می‌شود که از حد تعادل خارج می‌شوند و شاید دست به اعمال غیرمنتظره هم بزنند، به کار گرفته می شود.
روی هم رفته اصطلاح «از کوره در رفتن» در مورد افراد تندخو و خشمگین که قدرت و توانایی کنترل اعصاب خود را ندارند به کار می‌رود.
انتهای پیام/
