پایگاه خبری صدای جریده – عارف شریفی صرخه: طرح چهارشنبه‌های جهادی که قرار بود از ۱۴ خرداد با اعلام رسمی فرماندار شوش آغاز شود، اجرایی نشد. این طرح با هدف مشارکت دستگاه‌های خدمات‌رسان و شهرداری در حل مشکلات محله‌به‌محله طراحی شده بود و می‌توانست گامی در جهت کاهش روزمرگی ادارات باشد.
با این حال، در چهارشنبه ۱۴ خرداد خبری از اجرای این برنامه نبود. برخی احتمال می‌دهند که همزمانی آن با مناسبت‌های ملی و سالروز ارتحال امام خمینی (ره) مانع از اجرای آن شده باشد. اما در همان روز، نماینده شوش و کرخه در مجلس، مسئولان شهرستان را در شهر حر گرد هم آورده بود، بنابراین امکان برنامه‌ریزی برای اجرای طرح در طول روز وجود داشت.
تجربه نشان داده است که رونمایی از چنین طرح‌هایی بدون امکان‌سنجی و بررسی‌های لازم، می‌تواند به شکست منجر شود و اعتماد عمومی به دستگاه‌های اجرایی، به‌ویژه فرمانداری، را کاهش دهد. اعتبار فرماندار نیز در گرو تحقق تک تک وعده‌هایی است که رسانه‌ای شده‌اند، چراکه مردم عملکرد مسئولان را بر اساس نتایج ملموس ارزیابی می‌کنند.
در صورت آغاز طرح چهارشنبه‌های جهادی، پرسش‌هایی مطرح می‌شود که باید پیش از اجرا پاسخ داده شوند: آیا فرماندار قادر به ایجاد هماهنگی بین‌بخشی خواهد بود؟ چگونه می‌تواند بروکراسی‌های اداری را مدیریت کند؟ آیا امکانات و نیروی انسانی کافی برای پاسخگویی به حجم بالای درخواست‌های مردمی وجود دارد؟ این خدمات‌رسانی تدریجی و الزام‌آور خواهد بود یا ضربتی و لحظه‌ای؟
نقش مشارکت مردمی نیز در موفقیت این طرح حیاتی است. آیا کمیته‌های مردمی محله در برنامه‌ریزی‌های هفتگی مشارکت خواهند داشت؟ آیا حل مشکلات تنها در توان فرمانداری و شورای اداری شوش است یا نیاز به حمایت‌های فرادستی و سرمایه‌گذاری بخش خصوصی نیز وجود دارد؟
در این میان، فرماندار شوش، شناسایی مشکلات و حضور میدانی ادارات در محله ها را به عنوان مدل اجرای این طرح معرفی کرده و از چند اداره خدمات‌رسان مانند گاز، برق، مخابرات، آپ و شهرداری نام برده است. اما این مدل به دلیل تنوع مشکلات و مطالبات مردمی، نیازمند مشارکت گسترده‌تر سایر نهادها و ادارات نیز خواهد بود.
با توجه به تجربه طرح‌های مشابه در گذشته که در نقاط مختلف کشور اجرا شدند و اغلب شکست خوردند، اجرای این برنامه باید با دقت و حساسیت بالا دنبال شود. در غیر این صورت، ممکن است نتواند توزیع عادلانه خدمات و امکانات در مناطق مختلف شهر را محقق سازد.
بررسی‌های انجام‌شده نشان می‌دهد که بدون مشارکت مردم، تشکیل کمیته راهبردی، راه‌اندازی سامانه درخواست‌های مردمی، تقسیم‌بندی زمانی و مکانی اجرای طرح، ایجاد مدل مشارکت شهروندی و نظارت مستمر، این برنامه نمی‌تواند به‌صورت پایدار ادامه یابد. واضح است که تحقق این اهداف نیازمند نیروی انسانی متخصص، زمان، اعتبارات و اختیارات کافی است.
انتهای پیام
