پایگاه خبری صدای جریده خوزستان – عارف شریفی صرخه: پروژه‌های پل‌سازی در شوش همواره با سیاست و تصمیمات مدیریتی گره خورده‌اند. فرقی نمی‌کند که این پل‌ها بر فراز رودخانه بنا شوند یا روی جاده‌های ترانزیتی؛ در هر صورت، قرار است مسیر عبور را تسهیل کرده و از خطرات جاده‌ای بکاهند.
در دهه‌های اخیر، سه پل مهم در این شهر مطرح شده‌اند: پل شهید ناجیان، پل روگذر چهارراه ورودی شهر و پل رودگذر نظام مافی. هر یک از این پروژه‌ها سرنوشتی متفاوت داشته و برخی با چالش‌های مدیریتی و مخالفت‌های نهادی مواجه شده‌اند.
پل شهید ناجیان که به دلیل کم‌عرض بودن مشکلاتی برای اهالی منطقه و کاروان‌های راهیان نور ایجاد کرده بود، مطالبه‌ای عمومی محسوب می‌شد. علاوه بر مشکلات ترافیکی، این پل مانع انتقال بیماران اورژانسی به مراکز درمانی در شرایط اضطراری می‌شد. پس از وعده‌های نماینده وقت، سازه فلزی پل شامل ۵۴ قطعه به منطقه منتقل شد و عملیات تعریض و بازسازی آغاز شد. این پروژه نهایتاً در سال ۹۷ به بهره‌برداری رسید.
اما پل روگذر چهارراه ورودی شوش سرنوشت دیگری داشت. این پل در دوره استانداری شریعتی در خوزستان تخریب و تا مدتی موجب اختلال در تردد جاده‌ای و ارتباط شهری بین شرق و غرب شوش شد. مخالفت اداره میراث فرهنگی با پروژه زیرگذر باعث شد که به جای پل، یک میدان لوبیایی‌شکل در محدوده احداث شود. با این حال، در سال ۱۴۰۴ محمد کعب عمیر اعلام کرد که قرار است پل زیرگذر در این منطقه اجرا شود.
پل روگذر نظام مافی که از دهه ۸۰ مطرح بوده و جزو مصوبات ریاست‌جمهوری وقت بود، قرار است پس از سال‌ها انتظار اجرا شود. با وجود انتقال عرشه‌های پل به محل و احداث ستون‌های آن در دهه ۹۰، پروژه به دلیل مخالفت‌های اداره میراث فرهنگی متوقف شد. اکنون این پل هیچ مشکلی از نظر مجوز ندارد و اجرای آن بار دیگر در دستور کار قرار گرفته است.
پروژه‌های پل‌سازی در شوش همواره جزو وعده‌های مسئولان بوده‌اند. از پل زعن و پل شهید ناجیان که در دوره نمایندگی سید راضی نوری ساخته شدند، تا پل روگذری که در همان دوره تخریب شد، و پل‌هایی که محمد کعب عمیر وعده داد و پس از پنج سال هنوز مردم منتظر تحقق آن هستند.
آیا این پل‌ها از سایه وعده‌ها خارج شده و به مرحله اجرا خواهند رسید؟
انتهای پیام
