پایگاه خبری صدای جریده خوزستان – عارف شریفی صرخه: هر روز در قلمروی صنایع شوش، مسیرهای فرسوده جان هزاران رهگذر را تهدید میکنند، کامیون‌ها و ماشین‌آلات صنعتی در جاده‌هایی حرکت میکنند که فاقد استانداردهای ایمنی‌اند، در میان صنایع منطقه، تنها شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه است که توانسته با هزینه های داخلی شرکت، یکی از جاده‌های پرحادثه در حوزه استحفاظی خود را با احداث 35 کیلومتر روشنایی ایمنسازی کند اما از سایر شرکتها تاکنون اقدام مشابهی گزارش نشده است.
اما بحث اصلی بر سر موضوع جاده چغازنبیل است، جاده ای مرگبار، خطرناک، بدون شانه، پرحادثه و پرتردد که نیم قرن پیش برای تردد ماشین‌آلات صنعتی و کشاورزی شرکت کشت و صنعت کارون احداث شد، این جاده به یکی از مسیرهای کلیدی در خوزستان تبدیل شده و امروزه تحت فشار شدید حمل‌ونقل عمومی، گردشگری، ترانزیتی و صنعتی قرار گرفته است، سوال اینجاست؟ چرا پس از نیم قرن از احداث این جاده، تاکنون هیچ اقدام مشخصی برای تعریض و استانداردسازی آن انجام نشده است؟
اینگونه اعلام شده است که چون متولیان دولتی راه و جاده تملکی بر این جاده صنعتی ندارند، اقدامی برای ایمن سازی آن انجام نمی دهند، هر چند منتقدان، باز هم انتقاد اصلی را متوجه وزارت راه و شهرسازی کرده و معتقدند، نه تنها در این جاده، بلکه در جاده های عمومی دیگر همچون محورهای چنانه و سرخه، چعب، غیب و … عملکرد موثری از این وزارت برای بازسازی و ایمنسازی جاده ها مشاهده نششده است.
از سوی دیگر، فعالان اجتماعی در شوش و کرخه معتقدند که شرکتهای صنعتی، می بایست به مسئولیت اجتماعی خود برای تعریض و بازسازی جاده چغازنبیل عمل کنند، آنها فرماندار و نماینده مردم شوش و کرخه در مجلس و متولیان راه را بازیگردانان این پروژه میدانند و فکر میکنند اگر این مسئولان اراده عملی برای عملی شدن پروژه بازسازی و تعریض جاده چغازنبیل را داشته باشند، عملا این پروژه به ثمر خواهد نشست.
در این میان، مدیرعامل شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه که خود را پیشتاز در عمل به مسئولیت اجتماعی میداند، برای مشارکت در این پروژه، آمادگی خود را در جلسه ای با حضور فرماندار شوش اعلام کرده است مشروط به اینکه سایر شرکتهای موجود همچون کاغذپارس، شرکت کشت و صنعت نیشکر میان آب، شرکت پاک چوب، شرکت حریر و شرکت قند خاورمیانه براساس سهمی که از میزان تردد در این جاده دارند، در بازسازی و تعریض جاده مشارکت کنند.
این موضوع می‌تواند گامی مهم برای استانداردسازی این مسیر حیاتی باشد، اما سوال اینجاست که آیا سایر صنایع منطقه نیز حاضر به همکاری و تأمین هزینه‌های بازسازی و تعریض و روشنایی جاده چغازنبیل هستند؟ به عبارتی دیگر، آیا فرماندار، نماینده مردم شوش و کرخه در مجلس و سایر مسئولان و متولیان، می توانند شرکتهای صنعتی و تولیدی منطقه را برای عمل به مسئولیتهای اجتماعیشان ترغیب کنند؟ آیا قدرت کافی برای الزام این شرکتها برای مشارکت در بازسازی و تعریض جاده مرگبار چغازنبیل را در مشت دارند؟ قانون چه میگوید؟
انتهای پیام
