عارف شریفی صرخه: سرزمین میانآب در شهرستان کرخه، روزهای تلخی را سپری میکند، جمعی از جوانان مقابل شرکتی به این نام، تجمع کرده و از متولیان آن کار میخواهند.
روزها و هفتهها از این تجمعات میگذرد اما تاکنون نتیجهای برای جوانان جویای کار به دست نیامده است، از سوی دیگر، هیچ مسئولی تاکنون به میان آنها نرفته و مشخص نیست، در نهایت، سرنوشت این جوانان چه خواهد شد!
سکوت نماینده مجلس و فرماندار
سکوت محمد کعبعمیر، تجمعکنندگان را غافلگیر کرده است، آنها معتقدند، نمایندهای که در گذشته سخن از تحقیق و تفحص از شرکت کشت و صنعت نیشکر میانآب میزد، چرا اکنون در برابر این خواسته به حق جوانان بومی منطقه برای اشتغال واکنشی نشان نمیدهد؟
آنها همچنین از فرماندار کرخه سخن میگویند و انتظار دارند، دست یاری خود را بیشتر به سوی آنها دراز کند.
قصد اغتشاش نداریم متقاضیان کار در میانآب تاکید میکنند که قصد آسیب رساندن به چرخه تولید و یا ایجاد اغتشاش و یا ناآرامی ندارند، این جوانان معتقدند که شرکت میانآب ظرفیت بکارگیری آنها را دارد.
آنها اشتغال در شرکت میانآب را حق خود میدانند و از مسئولان میخواهند به این خواسته احترام گذاشته و به آن جامه عمل بپوشانند.
تجمعاتی متفاوت با گذشته
به نظر میرسد تجمعات کنونی میانآب با تجمعات قبلی متفاوت باشد، پیش از این، اعتراضات بیشتر از سوی کارگران و برای امنیت شغلی یا برای افزایش دستمزد بود مثل آنچه که در سال ۱۴۰۰ رخ داد و حتی پای امام جمعه شوش را هم به میدان تجمع اعتراضی کارگران باز کرد.
اما تجمعات کنونی میانآب در آذر ۱۴۰۳، کارگری نیست و توسط جوانان جویای کار پایهگذاری شده و به همین جهت، ماهیت آن با تجمعات قبلی مقداری متفاوت است.
این مدل تجمعات میتواند ایجاد اشتغال را مسئلهسازی کرده و طرح توسعه بخش تولید را برای دولت توجیه کند، موضوعی که ممکن است برای کارفرما جذاب باشد، بنابراین هر چقدر پاسخ به این تجمعات بیشتر طول بکشد، شائبهها پیرامون کارفرما نیز بیشتر تقویت میشوند.
رابطه تقاضای اشتغال و طرح توسعه؟
افزایش تقاضای کار در بین جوانان بومی که در جریان برپایی تجمعات اعتراضی نمود پیدا کرده، نیازها به بستر اشتغال را برجسته میکند، به عبارتی دیگر، وقتی سخن از بیکاری و تقاضای اشتغال زده میشود، به صورت طبیعی، مسئله توسعه و راهاندازی خطوط جدید تولید نیز مطرح خواهد شد، به ویژه اگر این تقاضا در قالب تجمعات پیوسته و گسترده برجسته شود، قدرت مانور کارفرما برای اقناع دولت نیز بیشتر خواهد شد.
کارفرما در جریان مطرح شدن این حجم از تقاضای کار، میتواند از دولت بخواهد که برای پاسخ به تقاضای اشتغال، نیازمند تسهیلات کلان است و یا نیازمند اراضی بیشتر و یا به تمهیدات فراتر از ظرفیت موجود نیاز دارد، در این شرایط، خواسته یا ناخواسته، جوانان جویای کار تبدیل به موضوع یک معامله میشوند.
نیشکر میانآب پس از واگذاری؟
فلسفه واگذاری شرکتهای دولتی به بخش خصوصی، در بهبود عملکرد و افزایش بهرهوری خلاصه میشود، حال آنکه مشخص نیست، پس از فرآیند واگذاری شرکت کشت و صنعت نیشکر میانآب در سال ۹۶، کشت نیشکر و همچنین تولید شکر در چه وضعیتی قرار دارد.
البته برخی گزارشها از کاهش عملکرد شرکت پس از سال ۹۶ حکایت دارند، مثلا خبرگزاری دانشجو در پاییز ۱۴۰۱، در گزارشی تحقیقی، نوشت: پس از واگذاری ( شرکت میانآب در سال ۹۶ )، تولید محصول نیشکر و به تبع آن تولید محصول استراتژیک شکر در این واحد صنعتی به صورت قابل ملاحظهای کاهش داشته است.
مسئولان حسابشده ورود کنند
مطالبه جوانان جویای کار، در وضعیت بغرنج اقتصادی کاملا روشن است، مسئولان میبایست شرکتهای منطقه را ملزم به اشتغالزایی و اجرای مسئولیتهای اجتماعی کنند، بدون آنکه بخواهند برای تحقق اشتغال مورد نیاز، امتیازی فراتر از آن به کارفرمایان بدهند، بنابراین ساز و کار باید روشن و منطقی و حساب شده باشد، مثلا شرکت میانآب با توجه به ظرفیت و منابعی که از دولت در اختیار گرفته است، چه میزان اشتغال را ایجاد کرده و آیا این اشتغال با اندوختههایش همخوانی دارد و یا کمتر از ظرفیت بالقوه آن است؟
روی هم رفته، مشکل بیکاری جوانان میبایست در سریعترین شکل ممکن و بدون فوت وقت حل شود بدون آنکه این کارگران برای تحقق سیاستهای احتمالی کارفرمایان، مورد معامله قرار بگیرند. آن هم در سرزمینی با هزاران هکتار از اراضی بسیار حاصلخیز که اگر به طور صحیح توزیع و مورد بهره برداری قرار می گرفت، می توانست مشکل معیشتی بسیاری از جوانان را حل کند.
انتهای پیام/
