عارف شریفی صرخه: دوران شکوه شوش هیچ وقت به عصر نوین نرسید، شهرهای دیگر که در روزگار باستان و براساس شواهد تاریخی، در سایه مرکزیت شکوهمند این شهر پرآوازه قرار داشتند، در عصر حاضر، از نظر توسعه، گوی سبقت را از شوش ربوده و در جهت توسعه شهری گام‌های مهمی برداشته‌اند! پیشرفت شهرهایی همچون دزفول و اندیمشک را با مشاهدات عینی و مقایسه با شهر شوش، به راحتی می‌توان تشخیص داد. بی‌کفایتی مدیران شهری از گذشته تاکنون، یکی از مهمترین موانع توسعه و شکوفایی شهری با مشخصه‌های شوش است، این مشخصه‌های کم نظیر و بعضا بی‌نظیر، فرصت‌های طلایی برای توسعه بی‌چون و چرای شهر شوش هستند که زیر چتر بی‌کفایتی، ضعف، انفعال و تک‌محوری، و عدم تخصص و کارآمدی، امکان رشد و نمود پیدا نکرده‌اند. این عقب‌ماندگی‌ها همواره به عملکرد ضعیف مدیریت شهری، نسبت داده می‌شود اما انگشت اتهام به صورت مستقیم، شورای شهر به عنوان یک بخش تصمیم‌گیرنده و شهرداری به عنوان بخش اجرایی در مدیریت شهری را نشانه می‌رود. با این توصیفات، این «شهر شوش» است که شورای شهر را در تمام دوره‌هایش قضاوت می‌کند، همچنین کسانیکه در شهر زندگی می‌کنند، نمره عملکرد شهرداران و اعضای ادوار شورای شهر را براساس آنچه که هست، مشخص می‌کنند. با این حال، در شامگاه روز شنبه ۸ اردیبهشت، اعضای دورههای مختلف شورای شهر شوش و برخی از شهرداران سابق، دور هم جمع شده و در پایان، همگی توسط شهردار و شورای کنونی شهر، تجلیل شدند. شنیده شده که در این جلسه، برخی از اعضای سابق و کنونی، اشکالات موجود را به دورههای مختلف نسبت داده و عملکرد یکدیگر را زیر تیغ نقد بردند. اما واقعیت این است که نقد به عملکرد تمام دوره‌ها وارد است. در این میان، منتقدان، نه تنها شوراهای شهر بلکه دخالت‌های سیاسی و غیرسیاسی و عملکرد نمایندگان کنونی و سابق در مجلس و همچنین فرمانداران و شورای اداری را در وضعیت شهر دخیل می‌دانند، افرادی که هر یک بدون در نظر گرفتن اصل مشارکت، در طول دوران مسئولیت، جزیره‌ای و اغلب در تعارض با یکدیگر عمل کردند، عملکردی که هزینه گزافی برای شهر و شهروندان داشته است. اما در هر صورت، این شورای شهر و شهرداری است که می‌تواند با عملکرد مثبت، روحی تازه در کالبد شهر دمیده و به شوش زندگی دوباره ببخشد. از طرف دیگر، کارشناسان بر این باورند که «فضا»، «فکر» و «امکانات شهری» سه ضلع توسعه یک شهر هستند، اضلاعی که در شوش دچار درهمریختگی شده‌اند، این درهمریختگی با ناتوانی در تحقق «درآمدهای پایدار» و جذب «مشارکت‌های مردمی» و «توزیع عادلانه امکانات شهری» آمیخته شده و در نبود خلاقیت، شوش را گرفتار روزمرگی، محرومیت و عقب‌ماندگی کرده است. واضح این است که شهر پاسخگوی نیازهای شهروندان نیست و مصداق آن، پناه بردن شهروندان به شهرهای همجوار است، این واقعیت، به تنهایی، عملکرد افرادی که روزگاری، در این شهر مسئولیتی بر عهده داشته‌اند را برملا می‌سازد، مثل مسئولانی که اکنون در شهر هستند و آیندگان عملکرد آنها را قضاوت خواهند کرد.
انتهای پیام/
