عارف شریفی صرخه: پل شهید ناجیان در دوره سید راضی نوری تعریض و بازسازی شد، پروژه‌ای که به ویژه برای اهالی غرب کرخه بسیار مهم بود، مثل شرکت پگاه خوزستان که در زمان سید جاسم ساعدی و در بخش مرکزی شوش احداث شد، یا پروژه بسیار بزرگ شبکه‌های آبیاری دشت اوان و پای پل که ساعدی، آن را جزو عملکردش بر‌می‌شمارد و تاکنون باعث شده که وضعیت اقتصادی در غرب کرخه نسبت به قبل از آن دگرگون شود، اما اگر بخواهیم، به شکل منطقی، مسئله عملکرد نماینده‌ها را در انتخابات در نظر بگیریم، علاوه بر عملکرد مثبت آنها، عملکرد منفی‌شان را نیز باید به معادلات بیفزاییم. غرب کرخه از محرومیت‌های زیادی رنج می‌برد، به ویژه در حوزه زیرساخت‌های مهمی همچون راه، تاسیسات آبرسانی و مواردی که همواره اهالی منطقه را به اعتراض و انتقاد از مسئولان وا داشته است، آیا نمایندگان مجلس، خود را در این نواقص نیز شریک می‌دانند، یا آنها را متوجه عملکرد دولت می‌کنند؟ عملکرد مثل شمشیر دو لبه است، جنبه منفی آن، نمایندگان را زیر سوال می‌برد و جنبه مثبتش، فضا را برایشان تلطیف می‌کند، نکته مهم این است، که باید در بین این ۲ جنبه، یک نقطه تعادل وجود داشته باشد. نقطه تعادل که عملکرد نمایندگان را مورد سنجش قرار می‌دهد، تنها در حوزه انتخابیه‌شان خلاصه نمی‌شود، عملکرد نمایندگان ما در مقایسه با نمایندگان هم‌دوره خود در شهرستان دیگر چگونه بوده است؟ اندازه‌گیری مقدار سرانه‌های توسعه شهرستان‌های شوش در مقایسه با دیگر شهرستان‌های همجوار در دوره‌های مختلف، چه ذهنیتی برای افکار عمومی ایجاد خواهد کرد؟ از اینها گذشته، این پروژه‌ها چند رای به سبد این داوطلبان خواهند گذاشت؟ در مقابل، نواقص و محرومیت‌ها، چند درصد از آرای نمایندگان فعلی و قبلی را کاهش خواهند داد؟ عقب‌ماندن شوش از قطار توسعه‌ای که دزفول یا اندیمشک را به سرعت متحول کرده است، چه تاثیری بر سبد آرای نمایندگان ادوار و فعلی شوش و کرخه خواهد داشت؟ با این توصیفات، تمرکز بر عملکرد، به همان اندازه‌ای که می‌تواند، اهلیت یک نماینده را توجیه نماید، به همان اندازه نیز قادر است ناکارآمدی او را برملا سازد.
انتهای پیام/
