صدای جریده | عارف شریفی صرخه: مرز بین قاطعیت و پرخاشگری به شدت باریک است، همین مرز باریک، سطح توانمندی نمایندگان مجلس را محک میزند، معمولا سیاسیون، دقت میکنند تا این مرزبندی را خوب شناخته و وارد قلمروی پرخاشگری نشوند.
مثلا نمایندهای به مخالفت یک دستگاه با عملیات احداث یک پروژه اجرایی واکنش نشان میدهد، نماینده ضعیف، با خشم و پرخاشگری که همواره بدون داده و اطلاعات توجیهکننده ابراز میشود، پیام خود را منتقل میکند، این رفتار، مخالفتها را تشدید میکند و باعث اختلاف بین دستگاه اجرایی و مجلس میشود و از طرفی دیگر افکار عمومی را نیز ملتهب ساخته و اعتماد جامعه به مجلس و دولت را سلب میکند.
اما نماینده توانمند، با استفاده از اطلاعات، دادهها و مشاورههای تخصصی، قاطعانه به میدان مذاکره، پا میگذارد، همچنین اگر پروژه با قانون تعارض داشت، گزینههای بعدی را مطرح میکند، چون این گزینهها را قبلا با مسئولان حوزه انتخابیهاش و مشاوران تخصصی خود مرور کرده است!
بنابراین، رفتار پرخاشگرانه نمایندگان که در مصاحبهها، تذکرات شفاهی در صحن علنی مجلس یا سخنرانی در تریبونهای مختلف، ابراز میشود، نشان میدهد، نماینده مورداشاره، از منابع اطلاعاتی، مشورتهای تخصصی و ارتباطات موثر و مهارتهای اولیه اقناعسازی و گفتوگو بیبهره است.
چهرههای همیشه عصبانی، لجاجت و اصرار بر یک موضوع، عدم انعطاف، برهم زدن مراسمات، ترک کردن جلسههای رسمی، ارائه اطلاعات نادرست، فریاد زدن، برانگیختن هیجانات و خشم جامعه و … از خصوصیات نمایندگان پرخاشگر و ضعیف است، این نوع رجال سیاسی، باید خود را با مشاورههای درست و اطلاعات کافی به روزرسانی کنند، همچنین کسب مهارتهای سخنوری، اقناعسازی و فن بیان و آشنایی با قوانین مرتبط با نقشهراهی که در حوزه انتخابیه ترسیم کردهاند، از دیگر الزامات حضورشان در عرصههای مختلف سیاسی و اجرایی است.
بنابراین، خشم و پرخاشگری، سیاسیون ضعیف را از میدان خانه ملت که عرصه رقابت نمایندگان مجلس برای قانونگذاری و بهره از فرصتهاست، اخراج میکند. معمولا شهرستانهایی که اینگونه نمایندگانی داشته است، در مقایسه با دیگر شهرستانها، از قطار توسعه جا مانده و با مشکلات عدیدهای دست و پنجه نرم میکند.
انتهای پیام/
