صدای جریده – عارف شریفی صرخه: هنر، انتخاب مناسبی برای نشان دادن آلام و رنج‌های مردم غزه به جهانیان به شمار می‌رود، مثلا مایکل هارت خواننده معروف آمریکایی ترانه‌ای بسیار زیبا درباره غزه خوانده است.
خواننده‌های دیگری نیز از هنر موسیقی استفاده کرده و برای مردم بی‌دفاع غزه در برابر یورش‌های صهیونیستها، خلق اثر کرده‌اند.
هنر نقاشی و دیوارنگاری، راه دیگری برای بازنمایی رنج اهالی غزه از جنگ است، مثل دیوارنگاره «اراک … هل ترانی؟ = ترا می بینم، مرا مبینی؟».
این جمله همراه با چشمهای زیبای کودکانه، بر روی دیواری از یک خانه که در سال ۲۰۱۴ در یورش صهیونیستها ویران و تبدیل به یک مخروبه شد، در منطقه «التفاح» در شرق غزه، نقاشی شده است.
این دیوار با این نقاشی تاثیرگذار، به نمادی از کودکان ِ جنگ تبدیل شده که به وسیله هنر نقاشی، افکار عمومی را دعوت می کند تا به رنج ها و آلام مردم غزه بیشتر توجه کنند.
با سر گرفتن جنگی دیگر، سرآغازی مجدد برای کشتار بی رحمانه کودکان فلسطینی توسط صهیونیستها نیز شکل گرفت.
«طوفان الاقصی» در ۷ اکتبر و در پاسخ به ۷۵ سال جنایت و کودک‌کشی صهیونیست ها آغاز شد، در این میان، بمباران و موشک‌باران کور و جنون آمیز مناطق مسکونی غزه توسط صهیونیستها، باعث کشتار بی رحمانه غیرنظامیان به ویژه کودکان بی دفاع فلسطینی شده که همچنان ادامه دارد.
صهیونیست ها در ششمین روز از یورش خود بعد از عملیات طوفان الاقصی، بیش از ۱۵ هزار منزل مسکونی و ۲۰ مرکز درمانی را ویران کرده و هزار و ۵۰۰ فلسطینی را نیز به شهادت رسانده اند، از این تعداد شهید، ۵۰۰ نفر، کودک هستند.
در میان این جنایت‌ها، رسانه های غربی، راهبرد لاپوشانی جنایت‌های فاجعه بار صهیونیستها را در پیش گرفته اند.
در مقابل، در غزه، از نقاشی دیواری «ترا می بینم، مرا مبینی؟» فقط چند قطعه عکس برجای مانده که از افکار عمومی می خواهد لرزه جنگ بر تن کودکانی که اکنون زیر سنگین ترین جنایت های جنگی هستند را تصور کنند، مثل صدای آژیر خطر، سوت گوشخراش جنگنده ها، انفجار تکان دهنده موشکهای چند تنی، آوار شدن دلخراش ساختمانها و ضجه هایی که بی رحمانه، خبر از مرگ می دهند، مگر قلب کوچک یک کودک چقدر می تواند، ترس و شوک و بهت و حیرت را تحمل کند؟
به گفته «فاطمه عاشور»، فعال حقوقی و روزنامه نگار خاورمیانه، پیام نقاشی دیواری ِ چشم و نوشته بر روی مخروبه جنگی، زدودن وحشت جنگ، و خلق امید و بازنمایی آرزوهای کودکانه است، اما دیواری از امید که قرار بود، توجه جهان را به ویرانه‌های جنگی جلب کند، اکنون، خبر از ویرانی جدید و وحشیانه می‌دهد.
انتهای پیام/
